به عالم تفکّر در بحر انوار و یکرنگی و صفای صحبت خوش آمدید

Wednesday, 25 June 2014



"شأن انسان رحمت و محبّت و شفقت و بردباری با جمیع اهل عالم بوده و خواهد بود. بگو ای دوستان، این کوثر اصفی از اصبع عنایت مالک اسمآء جاری. بنوشید و به اسمش بنوشانید، تا اولیای ارض به یقین مبین بدانند که حقّ از برای چه آمده و ایشان برای چه خلق شده اند."
(از آثار حضرت بهآءالله – آیات الهی جلد 1، ص 83 )



خدمت به خدا، به بهآءالله، به خانواده، به دوستان، و به اغیار و حریفان، در حقیقت خدمت به همه انسانها در عالم—جوهر زندگانی و الگوی منش و سلوک حضرت عبدالبهآء بود. آرزوی ایشان فقط این بود که بنده پروفای خدا و به عشق او خدمتگزار صمیمی بشر باشند. برای حضرت عبدالبهآء  خدمت کردن—بجای اینکه نشان ضعف و کمی باشد و نقص و کمتری تلقّی گردد — افتخار و سرور  روحانی بود و نهایت کمال و بزرگی. در نزد ایشان، کمک و حمایت و دستگیری و تشویق سایرین، پیشه صمیمانه روزانه، فرصت ناب و والای بندگی و عبادت حقیقی پروردگار محسوب میشد. این امری بود که همه اوقات ایشان را در تمام روز، از سحر تا نیمه شب، مملوّ از هیجان و سرشار از روح و ریحان مینمود.  حضرت ایشان همواره میفرمودند: هیچ کار و خدمتی برای شخصی که محبّت حقیقی دارد و عاشق است، زحمت نیست — و در آن حال انسان همیشه وقت هم دارد. 

(از دریای حکمت و عطوفت حضرت عبدالبهآء)
Inspired and based on the published source: “Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد

هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید

در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.


Monday, 5 May 2014


"نفس خود را بر احدی ترجیح ندهد و افتخار و استکبار را از لوح قلب بشوید و به صبر و اصطبار دل بندد... از تکلّم بیفایده احتراز کند، چه زبان ناری است افسرده و کثرت بیان سمّی است هلاک کننده. نار ظاهری اجساد را محترق نماید و نار لسان ارواح و افئده را بگدازد. اثر آن نار به ساعتی فانی شود و اثر این نار به قرنی باقی ماند... غیبت را ضلالت شمرد و به آن عرصه هرگز قدم نگذارد، زیرا غیبت سراج منیر قلب را خاموش نماید و حیات دل را بمیراند... آنچه برای خود نمی پسندد، برای غیر نپسندد، و نگوید آنچه را وفا نکند."

(منتخباتی از آثار حضرت بهآءالله، ص 170)

 
وقتی در یکی از مجالس شیکاگو که به گروهی از دوستان خطابه ایراد میکردند، حضرت عبدالبهآء فرمودند: در کمال اتّحاد باشید. هرگز به یکدیگر خشونت ننمائید. دیدگان خویش را به ملکوت حقیقت و راستی متوجّه کنید، نه به عالم خلق. همه را به خاطر خداوند دوست بدارید، نه به خاطر خودشان. شما هیچوقت از نفسی ناراحت و خشمگین نشده و نسبت به او بی صبری نخواهید نمود، اگر او را به خاطر خدا و محبّت به خالق دوست بدارید. عالم بشریّت کامل نیست. هر انسانی نواقصی دارد و شما اگر به خود نفوس نگاه و توجّه کنید، همواره نسبت به آنها حالت ناخشنودی و احساس عدم سرور خواهید داشت. لکن اگر به خدا ناظر  باشید، انسانها را دوست خواهید داشت و به همه مهربان خواهید بود، زیرا عالم خداوند عالم کمال و دنیای مهر و شفقت کامل است. بنابراین نظر به کوتاهی ها و نواقص کسی ننمائید، او را با چشم عفو و بخشش نگاه کنید و ببینید

(از دریای حکمت و عطوفت حضرت عبدالبهآء)
Inspired and based on the published source: “Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”



دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد

هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید


در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

 

Thursday, 27 March 2014

.


"معاشرت سبب اتّحاد و اتّفاق بوده و هست و اتّحاد و اتّفاق سبب نظام عالم و حیات امم است.  طوبی از برای نفوسی که به حبل شفقت و رأفت متمسّکند. این مظلوم اهل عالم را وصیّت مینماید به بردباری و نیکوکاری. این دو، دو سراجند از برای ظلمت عالم و دو معلّمند از برای دانائی امم."

(از آثار حضرت بهآءالله – نسخه چاپی از خطّ جناب زین المقرّبین، ص 179)


رأفت و عطوفت پر محبّت حضرت عبدالبهآء حسّ والای حقّ شناسی و عدالت جوئی و بینش پر انصاف ایشان را هرگز پنهان ننمود. بلکه بالعکس، عشق و محبّت سرشار حضرتشان آگاهی ایشان را والاتر   و دقیق تر کرد. این نیست مگر اینکه حضرت بهآءالله ایشان را به حدّ کمال چنین تعلیم نموده بودند که:
در چشم و در نزد من، محبوبترین از بین همه چیزها، انصاف و عدالت است

سرکار آقا خودشان، در بیانی راجع به عدالت و انصاف و حقّ شناسی چنین اظهار نموده اند: اجرای عدالت میبایست در هر رتبه و مرحله ای، از  بالاترین درجات تا پایین ترین طبقات، در حقّ همه، رعایت و عمل شود. انصاف و عدالت مقدّس و روحانی است و حقوق همه مردمان باید در نظر باشد و حفظ گردد.  انسان باید هر آنچه را که برای خود میخواهد و آرزو میکند، برای دیگران هم همان را آرزو نماید     

(از دریای حکمت و عطوفت حضرت عبدالبهآء)
Inspired and based on the published source: “Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”


دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد

هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید


در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

Wednesday, 29 January 2014

.


"ای رفیق عرشی  بد مشنو و بد مبین و خود را ذلیل مکن و عویل برمیار. یعنی بد مگو تا نشنوی و عیب مردم را بزرگ مدان تا عیب تو بزرگ ننماید و ذلّت نفسی مپسند تا ذلّت تو چهره نگشاید. پس با دل پاک و قلب طاهر و صدر مقدّس و خاطر منزّه در ایّام عمر خود که اقّل از آنی محسوبست فارغ باش تا بفراغت از این جسد فانی به فردوس معانی راجع شوی و در ملکوت باقی مقرّ یابی."

(از آثار حضرت بهآءالله – کلمات مکنونه فارسی)


در بیشه ای  پردرخت نزدیک دریاچه میشیگان، در سال 1912، وقتی که در شیکاگو تشریف داشتند حضرت عبدالبهآء در نهایت عنایت و رأفت و مهربانی دلدادگان و دوستان خویش را چنین نصیحت فرمودند:
 بعضی از شماها خود ملاحظه کرده و میدانید که من نظرتان  را متوجّه خطایا و موارد ضعف شخصی شما ننموده و چشم پوشی کرده ام. حالا توصیه و اندرز من اینست که شما هم در طرز عمل و رفتارتان با یکدیگر به همین رویّه و منش حرکت و عمل نمائید. چنین سلوک و معامله ای موجب هم آهنگی و سبب ازدیاد وحدت و یگانگی صمیمی خواهد شد.

(داستانی از عالم سلوک و حکمت دلربای حضرت عبدالبهآء)
Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha

 

دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد

هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید


در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

Saturday, 28 December 2013

.




"بگو ای دوستان راه نما آمد. گفتارش از گفتارها پدیدار و راهش میان راه ها نمودار. راه، راه اوست، بیابید. گفتار، گفتار اوست، بشنوید. امروز ابر بخشش یزدان میبارد، و خورشید دانائی روشنی میبخشد و به خود راه مینماید. جوانمرد آنکه راه های گمان را گذاشت و راه خدا گرفت. ای دوستان، دست توانای یزدان پرده های گمان را درید، تا چشم ببیند و گوش از شنیدن باز نماند. امروز روز شنیدن است، بشنوید گفتار دوست یکتا را، و به آنچه سزاوار است رفتار نمائید." 
                                                                                 
(از آثار حضرت بهآءالله – مجموعه الواح، چاپ اوّل به خطّ زین المقرّبین، ص 222)


داستانهای از خود گذشتگی سرکار آقا به خاطر رفاه و سعادت دیگران هر یک مثال و سرمشق بی نظیر است. ایشان "بمانند باران به فقیران سخاوت و مهربانی داشتند". از آنجائیکه حضرت ایشان و اهل بیت مبارکشان در عشق به خدا و محبّت الهی توانگر و غنی بودند، آنها محرومیّت و فقدان مالی را برای خودشان با شادی و رضایت قبول نمودند. از طرف دیگر، اگر سرکار آقا ملاحظه میفرمودند که پنجره منزل شکستگی دارد و یا سقف آن چکه میکند - یعنی هر آنچه که حفظ و سلامتی اهل آن را در معرض خطر و عدم ایمنی قرار میدهد – ایشان بنهایت جدّیت و سرعت وسایل تعمیر کامل و ایمنی آن را فراهم میفرمودند.

حضرت عبدالبهآء احساس احتیاجی و یا آرزوئی برای خوش گذرانی و تجمّل نداشتند. این حالت و منش ایشان در طیّ سفرهایشان به آمریکای شمالی کاملاً واضح بود. مثل وقتی که پس از چند روزی اقامت در اطاقهای زیبا و مجلّل که دوستان از قبل در شهری برای ایشان رزرو نموده بودند، حضرتشان تغییر محلّ داده و به یک آپارتمان ساده اسباب کشی فرمودند. با همه این دقّت و صرفه جوئی در مخارج شخصی خویش، ایشان اگر در هتلها اقامت میکردند با چنان سخاوتی انعام و بخشش به کارکنان و خادمین آنجا مرحمت میفرمودند که موجب حیرت همگی میشد، و اگر در منازل ساکن میشدند هم همیشه هدایای پر عطوفت و ملاحظه به میزبانان و خدمتگزاران آنها عنایت میفرمودند. البتّه واضح است و میدانیم که اسفار طولانی و جلسات نطق و صحبت، و اقدامات و ملاقاتهای حضرت عبدالبهآء در سرتا سر شرق و غرب همه صرفاً اسفار و فعالیّتهای خدمتی، مستقل و داوطلبانه حضرتشان و بدون دریافت ادنی حقوق مالی و یا کسب منفعت شخصی از منبع دیگری بوده است. 

حضرت عبدالبهآء به رایگان هر چه را دارا بودند – از محبّت و عشق بی پایان، وقت پر بها و کمیاب، توجّه و علاقمندی و حمایت با جمیع آنچه از عالم ملکی در دست داشتند -- غذا و توشه زندگانی، پول و لباس، وسایل استراحت و خواب، قالی و اسباب منزل، همه را به دیگران می بخشیدند. شعار حضرتشان در عمل چنان ظاهر بود که، صرفه جوئی و کم خرجی برای خودشان – سخاوت، بخشش و گشاده دستی  برای دیگران.
                 
(از دریای حکمت، عالم عطوفت و مثال زندگانی حضرت عبدالبهآء)
Inspired and based on the published source: “Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”


دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد


هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید

در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

Sunday, 3 November 2013

.

                                          
"اصل سرمایه و تجارات و امورات ما ذکر حقّ و ثنای حقّ و قیام بر خدمت حقّ جلّ جلاله بوده و هست. الحمد لله در این فقرات خسارتی واقع نه. بلکه ربح اندر ربح بوده و مابقی هم انشآء الله به اراده اش محکم و متقن و مبارک خواهد شد... باید در جمیع احوال با فرح و نشاط و انبساط باشی. و ظهور این مقام محال بوده و هست، مگر به ذیل توکّل کامل توسّل نمائی. اینست شفای امم و فی الحقیقه دریاق اعظم است از برای انواع و اقسام هموم و غموم و کدورات. و توکّل حاصل نشود، مگر به ایقان. مقام ایقان را اثرهاست و ثمرها."

(از آثار حضرت بهآءالله – آیات الهی، ص 227، 362)



روزی یک دخترخانم کوچک یهودی، محزون و دلسرد و سرتا پا پوشیده در لباس سیاه، به محضر حضرت عبدالبهآء آورده شد. او اشک ریزان داستان های پریشانی و اندوه خود را به ایشان عرض کرد. برادر او با بی عدالتی به مدّت سه سال در زندان گرفتار شده بود و هنوز چهار سال دیگر هم میبایست در بند باشد. پدر و مادر او به بیماری افسردگی و ملالت دائمی مبتلا بودند. شوهرخواهر او که تنها حامی و حافظ  آنها بود، تازه از عالم رفته بود. او به دادخواهی دعوی نموده و گفت: من هر چه بیشتر به خدا توکّل کردم، اوضاع و مشکلات همه بدتر شد. مادر من هر روز به خواندن مزمور مشغول است و مرتّب سرودهای مذهبی زمزمه میکند، و لایق شأن او نیست که خداوند چنین او را به حال خود رها نماید. خود من هم مرتّب به خواندن مزمور مشغولم و هر شب قبل از اینکه بخوابم دعا میکنم.   حضرت عبدالبهآء او را دلداری و تسلّی داده و در جواب چنین نصیحت فرمودند: دعا کردن با خواندن مزمور نیست. دعا کردن اعتماد به خدا است و در هر حالت و موقعیّتی مطیع او بودن و به صبر و فروتنی و سربزیری در مقابل اوست.  صبور و خاضع و مطیع باش، در آنوقت همه چیز برای تو عوض میشود. خانواده خودت را به دست خدا بسپار. عاشق اراده خداوند باش.  کشتی های قوی، شکسته و مغلوب دریا نمیشوند – بلکه سوار بر امواج آن شده و به او تسلّط میابند.  حالا تو یک کشتی قوی باش، نه از آنهائی که صدمه دیده و شکست میخورند.

(از دریای حکمت و عطوفت حضرت عبدالبهآء)
Inspired and based on the published source: “Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”


دوستان و اندیشمندان بزرگوار و عزیز
امید است که هر یک از یک بیان با زیارت مکرّر و تفکّرات مثبت، محفوظ ذهن و مندرج در آینه قلب شده و سبب ظهور انکشافات فکری و معنوی شخصی و باارزش شما گردد، و محور صحبت ها و هم فکری های ما در صرف وقت پر بها و روزان و شبان زودگذر و شیرینمان با  دیدار هر یار و عزیزمان باشد. هر کدام از یک داستان که نکات آموزنده و دلچسب آن فرحبخش روح و سرمشق زندگانی موفّق و شریفی برای ماست، ترجمه و تدوین این جانب از مواضع و کتب چاپ شده انگلیسی میباشد که بصورت مجموعه ای جدا به تدریج تهیّه شده و در میقات مخصوصه منتشر خواهد گردید.
 
در صورت علاقه سه شبکه اینترنتی ذیل را نیز که توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.
Inked ThinkPenhttp://inkedthinkpen.blogspot.ca/