"نفوسیکه به این مظلوم منسوبند، باید در مواقع بخشش و عطا ابر بارنده باشند ."

 (از آثار حضرت بهآءالله - الواح نازله بعد از کتاب اقدس، ص 67)

در بیشه ای  پردرخت نزدیک دریاچه میشیگان، در سال 1912، وقتی که در شیکاگو تشریف داشتند حضرت عبدالبهآء در نهایت عنایت و رأفت و مهربانی دلدادگان و دوستان خویش را چنین نصیحت فرمودند: بعضی از شماها خود ملاحظه کرده و میدانید که من نظرتان  را متوجّه خطایا و موارد ضعف شخصی شما ننموده و چشم پوشی کرده ام. حالا توصیه و اندرز من اینست که شما هم در طرز عمل و رفتارتان با یکدیگر به همین رویّه و منش حرکت و عمل نمائید. چنین سلوک و معامله ای موجب هم آهنگی و سبب ازدیاد وحدت و یگانگی صمیمی خواهد شد. 

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

در صورت علاقه شبکه اینترنتی ذیل را که به زبان انگلیسی توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

Inked ThinkPenhttp://inkedthinkpen.blogspot.ca/

           

"انشآءالله امید چنان است که کمر خدمت را محکم ببندید و در اتّحاد احباب سعی بلیغ مبذول دارید، و در آنچه از قلم اعلی جاری شده تفکّر فرمائید و من غیر ملاحظه خود و عالم، به آن عامل شوید. آنوقت لذّت عبودیّت و لذّت اطاعت را می یابید و او را بر جمیع لذائذ دنیا اختیار مینمائید. و بعد از ارتقای به این مقام بلند اعلی، عنایت حقّ را مشاهده فرمائید."       

(از آثار حضرت بهآءالله – آیات الهی، جلد دوّم، ص 189)

 افتادگی و حالت خضوع سرکار آقا، حضرت عبدالبهآء، به گونه های مختلف نمایان میشد. ایشان آرزومند هیچ نام و نشانی بجز عبدالبهآء—یعنی بنده و خدمتگزار خدا—نبودند. ایشان زائرین را از افتادن بروی پای مبارکشان ممنوع فرموده بودند. در اوایل زمان عکّا، حضرت عبدالبهآء خودشان آشپزی نموده و برای همزندانیان خویش غذا تهیّه میفرمودند.  پس از آن در ایّام بعدی هم هر وقت که بر سر میز خودشان میهمانداری میکردند، اغلب اوقات به شخصه به میهمانان خود غذا تعارف و عنایت میفرمودند. و این عادت و رویّه ای بود که به همه میزبانان توصیه و تعلیم مینمودند.          

    

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

                                                                                                              --------------------    

برای مطالعه و اطّلاع بیشتر راجع به دیانت بهآئی به شبکه اینترنت رسمی زیر مراجعه فرمائید.
http://www.bahai.org/

در صورت علاقه شبکه اینترنتی ذیل را که به زبان انگلیسی توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

Inked ThinkPenhttp://inkedthinkpen.blogspot.ca/

"بگو ای دوستان روانرا از آلایش دنیا پاک سازید و به ستایش دوست یکتا بپردازید. روز زبان امروز است، چه که مخصوص ثنا خلق شده. روز دیدار امروز است، چه که محبوب پدیدار گشته. بپرهای محبّت رحمن پرواز نمائید که شاید به قرب معنوی فائز گردید. ای دوستان از هجران محزون مباشید، روز شادی است، وقت اندوه نه. هر که به محبّت رحمن برخواست، از ماست." 

(از آثار حضرت بهآءالله – ادعیه حضرت محبوب ص 314)

یک روز وقتی که از حضرت عبدالبهآء سؤال شد، بهآئی یعنی چه؟ هیکل مبارک جواب فرمودند: عاشق همه عالم بودن، دوست داشتن تمام مردم دنیا و سعی در ادای خدمتگزاری به جمیع آنها، کوشش برای تأسیس و تحقّق صلح عمومی و ایجاد برادری و برابری صمیمی و همگانی، معنا و حقیقت بهآئی بودن است. 

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

 عید رضوان که در آثار بهآئی عید اعظم لقب دارد، بمناسبت اظهار امر حضرت بهآءالله در سال 1863 در باغ نجیبیّه در بغداد، هر سال به مدّت دوازده روز، از 21 آوریل تا 2 می، توسّط بهآئیان سراسر عالم جشن گرفته میشود. عید رضوان مبارکترین و مهمّترین عید اهل بهآء میباشد.

برای مطالعه در باره عید رضوان و اطّلاع بیشتر راجع به دیانت بهآئی به شبکه اینترنت رسمی زیر مراجعه فرمائیدhttp://www.bahai.org/

Learning Felicityhttp://learningfelicity.blogspot.ca/

در صورت علاقه شبکه اینترنتی ذیل را که به زبان انگلیسی توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.

"ای رفیق عرشی  بد مشنو و بد مبین و خود را ذلیل مکن و عویل برمیار. یعنی بد مگو تا نشنوی و عیب مردم را بزرگ مدان تا عیب تو بزرگ ننماید و ذلّت نفسی مپسند تا ذلّت تو چهره نگشاید. پس با دل پاک و قلب طاهر و صدر مقدّس و خاطر منزّه در ایّام عمر خود که اقّل از آنی محسوبست فارغ باش تا بفراغت از این جسد فانی به فردوس معانی راجع شوی و در ملکوت باقی مقرّ یابی."

(از آثار حضرت بهآءالله – کلمات مکنونه فارسی)

یکی  از روزهائی که حضرت عبدالبهآء در سال 1912 در نیویورک حضور داشتند، حالت مبارکشان بسیار متغیّر و ناراحت بود. ایشان کتاب کلمات مکنونه را در دست داشتند و مرتّب پیش و پس قدم میزدند. سپس بعد از مدّتی کتاب مبارک را که در دستشان بود به طرف بالا بلند کرده و فرمودند: هر کسی که بر طبق موازین این کلمات عمل و زندگی ننماید، از من نیست.           

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

 

"امر حقّ را الیوم چون شمس ملاحظه نما و جمیع موجودات را مرایا. و هر یک از مرایا که به شمس توجّه نمود و مقابل گشت، صورت او در او ظاهر و هویدا. و الیوم قلبی که مقابل شد با جمال ابهی، انوار وجه در او ظاهر و مشهود."  

(از آثار حضرت بهآءالله – دریای دانش ص 134) 

یکبار به حضرت عبدالبهآء پرسشی عرض شد: که چگونه است که همه میهمانانی که با ایشان ملاقات میکنند صورتهایشان در مراجعت از محضر مبارکشان میدرخشد؟ حضرت عبدالبهآء جواب فرمودند: دلیل آنرا نمیتوانم به شما بگویم، ولی من در همه آنهائی که نگاهشان میکنم فقط صورت پدرم را میبینم.

       

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

برای مطالعه از مأخذ رسمی به شبکه اینترنت زیر مراجعه فرمائید.
http://www.bahai.org/

روزی در شهر نیویورک حضرت عبدالبهآء فرمودند: باشد که هر کسی به شما اشاره کرده و بپرسد، چرا این نفوس اینقدر خوشحال و مسرور هستند؟  من میخواهم شما شاد باشید و خوشی و خوشحالی نمائید. بخندید، تبسّم کنید... تا اینکه دیگران هم بوسیله شما شاد و مسرور گردند

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)
“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

اگر انسان به قدر و مقام خود عارف شود جز اخلاق حسنه و اعمال طيّبه راضيه مرضيّه از او ظاهر نشود.

(از آثار بهآئی--لوح مقصود نازله از حضرت بهآءالله)

افتادگی و خضوع حضرت عبدالبهآء البتّه ناشی از ناتوانی و ادنی ضعفی نبود. یک بار وقتیکه کودکی از ایشان پرسید که چرا همه رودخانه های روی زمین به سوی اقیانوس جاری و روان میشوند، حضرت عبدالبهآء در جواب فرمودند: از آنجائیکه اقیانوس خود را پایین تر از همه آنها قرار میدهد، بدان جهت رودخانه ها جذب شده و همه خود را به او میرسانند.

(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)

“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”

برای مطالعه از مأخذ رسمی به شبکه اینترنت زیر مراجعه فرمائید.
http://www.bahai.org/