"کلّ باید به مثابه جناح باشند از برای یکدیگر. فخر انسان در حکمت و عقل و اخلاق حسنه بوده نه در جمع زخارف و کبر و غرور. کلّ از تراب مخلوق و به او راجع. ای اهل بهآء زینت انسان به اسباب دنیا نبوده بلکه به عرفان حقّ عزّ اعزازه و علوم و صنایع و آداب بوده. شما لئالی بحر احدیّتید. در لوءلوء ملاحظه کنید که صفا و عزّت او به نفس او بوده. اگر او را در حریرهای بسیار لطیف بگذارند، آن حریر مانع ظهور طراوت و لطافت او خواهد شد. زینت او نفس اوست. کسب این زینت نمائید و از عدم اسباب ظاهره محزون نباشید."
(از آثار حضرت بهآءالله – آیات الهی جلد 1، ص 359)
وقتی در مجلسی در شیکاگو به گروهی از دوستان خطابه ایراد میکردند، حضرت عبدالبهآء فرمودند: در کمال اتّحاد باشید. هرگز به یکدیگر خشونت ننمائید. دیدگان خویش را به ملکوت حقیقت و راستی متوجّه کنید، نه به عالم خلق. همه را به خاطر خداوند دوست بدارید، نه به خاطر خودشان. شما هیچوقت از نفسی ناراحت و خشمگین نشده و نسبت به او بی صبری نخواهید نمود، اگر او را به خاطر خدا و محبّت به خالق دوست بدارید. عالم بشریّت کامل نیست. هر انسانی نواقصی دارد و شما اگر به خود نفوس نگاه و توجّه کنید، همواره نسبت به آنها حالت ناخشنودی و احساس عدم سرور خواهید داشت. لکن اگر به خدا ناظر باشید، انسانها را دوست خواهید داشت و به همه مهربان خواهید بود، زیرا عالم خداوند عالم کمال و دنیای مهر و شفقت کامل است. بنابراین نظر به کوتاهی ها و نواقص کسی ننمائید – با چشم عفو و بخشش نگاه کنید و او را ببینید.
(داستانهائی از زندگی حضرت عبدالبهآء)
“Vignettes from the life of `Abdu’l-Baha”
در صورت علاقه دو شبکه اینترنتی ذیل را که به زبان انگلیسی توسّط این جانب تنطیم شده و متناوباً تدوین میگردد ملاحظه فرمائید.
Learning Felicity
Inked ThinkPen
No comments:
Post a Comment